Ironman Maastricht

Iedereen wist het al langer, ik had dit seizoen slechts 1 doel: een IRONMAN worden. Het zou moeten gebeuren in Maastricht. Goed anderhalf jaar op voorhand is de knoop doorgehakt en deze wedstrijd bewust gekozen. Niet te ver, zodat ik makkelijk eens kon gaan verkennen en midden in de grote vakantie zodat ik als leraar de laatste weken me volledig op dit doel kon focussen.

In oktober zat ik met trainer Gert samen om te bespreken hoe we de trainingen zouden aanpakken. 1 ding was duidelijk: ik moest en zou fris, niet overtraind aan de start staan in Maastricht. Er moet veel getraind worden maar er mag niet te veel getraind worden.

De opbouw gebeurde rustig en doordacht zodat ik kon doortrainen en rusten wanneer het moest. De voorbereiding verliep perfect met mooie wedstrijden tussendoor en zonder blessureleed. Vrijdag vertrok ik met mijn ouders naar Maastricht, ging me inschrijven en we logeerden in een appartement. Nathalie die zelf dit weekend WK had in Zweden kon er helaas niet bij zijn maar haar bronzen medaille staat weeral mooi in de verzameling. Zaterdag konden we tot 10u30 in de Maas gaan zwemmen, dit deed ik een half uurtje rustig om nadien nog kort 40’ te gaan losfietsen. Na een middagmaal was het dan enkel nog de fiets gaan inchecken samen met de loop- en fietszakken en verder wachten tot zondag. In de late namiddag kwamen ook mijn zus en haar vriend naar Maastricht alsook motivationcoach Tom. Elke keer wanneer ik voorbij de finish wandelde zag ik de finishboog en dacht ik aan D-day. We deden een terrasje en nadien restte mij enkel nog wat pasta eten en proberen slapen.

Zondag 4u15: Opstaan en ontbijten. Een stevig ontbijt want het zou voor de komende 10u mijn laatste vaste voeding worden.
5u15: Vertrek naar de wisselzone om daar gels te plakken op de fiets, drinkbussen klaarzetten, zakken checken en me naar de start begeven. Dit deed ik op tijd zodat ik mee vooraan kon starten om zo ook sneller weg te zijn. Een impressionant gevoel en beeld om zo veel mensen zo vroeg langs de Maas te zien staan!

Ik had vooraf een plan in gedachten over de wedstrijd. Elk uur een gel nemen en ¾ drinkbus opdrinken. Geschatte zwemtijd 56’, fietsen binnen 5u15 en een marathon van 3u20. Ik hield er wel rekening mee dat er veel kan gebeuren in een wedstrijd als deze maar dat zat wel wat in het kopje.

7u15: Ik vertrok eindelijk aan mijn (lange) weg naar de Markt in Maastricht. Ik zwom snel mijn eigen tempo en maakte ook vlug enkele plaatsen goed. Ik had ook een heel goed gevoel in het water en zag met het keerpunt bijna in zicht een groepje voor mij. Een sprint van 50m bracht me erbij zodat ik nadien vlot in de voeten mee kon. Bij het keerpunt zag ik 25’ staan wat me wel tegenviel want ik was nog niet halverwege.. Ik volgde het groepje wat me wel wat energie spaarde en eens uit het water zag ik een toptijd, voor mij alvast, van 53’05’’. Supergoede start en het gaf de burger moed.

Een geconcentreerde wissel en ik was vertrokken voor 180km tijdrijden. De eerste kilometers maakte ik enkele plaatsen goed en vanaf dan reed ik steeds alleen. Hier en daar kwam ik een atleet voorbij. Ik had vooraf voor mezelf uitgemaakt dat ik elk stukje dat min of meer bergop gaat op het kleine blad te fietsen en geen onnodige energie te verspillen aan kracht. Ik lukte ook vrij goed in mijn voedingsplan met eten en drinken, nam veel drinkbussen aan en nam tijdig mijn gels. Het gevoel was goed en ik wam de 1^e ronde door op 2u32’. Wederom perfect op schema, er moest dan nog wel 90km gedaan worden. Tegen het einde van de 1^e ronde begon het te regenen en was het op de stukken met kasseien opletten geblazen en ook op sommige afdalingen. Zo kwam er wat verval op de fietstijd maar ik dacht ook stilaan op de marathon die nog moest komen. Ik bleef ‘eten’ en drinken. Met een fietstijd van 5u15’ kwam ik de wisselzone weer binnen en die was nog enorm leeg!! Ik hoorde van supporters dat ik rond plaats 20 hing. Ik moet eerlijk toegeven dat het me een boost maar ook beetje extra stress gaf. Ik nam tijd voor mijn wissel: kousen goed aan doen, gels meenemen en gaan voor de marathon (42,2km lopen).

Ik wilde de 1^e kilometer rustig lopen op gevoel en dan een tempo bepalen. Die 1^e kilometer ging aan 4’25’’ wat ook hier perfect op schema was!! Ik had het gevoel dat ik sneller kon maar deed het bewust niet. Dit tempo aanhouden en ik zou een schitterende marathon lopen en onverhoopt snel finishen. Na 3km lopen moest ik enorm dringend naar het toilet voor en kleine boodschap en Luc Van Lierde zelf wees me een wc dat open was. Je loopt een marathon net iets aangenamer met een lege blaas.. J Hop weer weg en ik kwam de 1^e van 4 looprondes (ca 10,5km) door op 45’. Nog steeds perfect en ondertussen hoorde ik van de mensen langs de kant dat ik top 3 in mijn agegroup liep.. Dit had ik totaal niet verwacht. Op het einde van ronde 2 sloeg echter het (nood)lot toe en kreeg ik een enorme klop. Ik kreeg geen enkele gel meer binnen en probeerde van aidstation naar aidstation te lopen om wat slokjes cola binnen te werken. Het tempo vertraagde enorm veel. Ik had nog een halve marathon te gaan en dan duren de kilometers lang. De top 3 kon ik dan wel vergeten. Ik probeerde echt nog zo hard als mogelijk te lopen maar dacht meer aan ‘niet wandelen’ en haalde amper nog 11km/h. Het was echt been voor been zetten en aftellen tot de finish. Na een marathon van 3u27’ en een totaaltijd van 9u41’34” kwam ik over de finish en wou ik maar 4 woorden horen: YOU ARE AN IRONMAN!!! Een titel die je meedraagt voor het leven. Ik was zo content maar ook zo kapot, onbeschrijfelijk. Zo ook het gevoel. Dat ik uiteindelijk op minder dan 2 minuten strand van het podium en bijhorende ticket voor Hawaii is jammer maar ook niet meer dan dat. Het weegt écht niet op tegen het positieve gevoel. Dit pakken ze mij nooit meer af…

Een woord van dank is hier op zijn plaats: Mama en papa, jaren begeleiden jullie me al naar triatlons en ook nu weer mee vroeg opstaan in slecht weer supporteren. Ik moet op die momenten aan niet veel meer denken dan aan mijn wedstrijd. Mijn vriendin Nathalie, haar heb ik het niet altijd makkelijk gemaakt met mijn trainingen afgelopen jaar. Mede dankzij haar begrip heb ik dit kunnen verwezenlijken. Ze zeggen dat achter elke atleet een sterke vrouw staat, awel die van mij is IJZERsterk 😉 Tom je hebt me een heel jaar mee gemotiveerd, mijn fiets na zwemlessen meegepakt, motivatieberichten liggen sturen, T-shirts laten maken, .. Zus en Vincent, jullie hebben me super aangemoedigd in Maastricht en coach Gert zorgde voor de perfecte opbouw een heel jaar lang. Mijn team, Cycosports, voor het vertrouwen dat Wim en Wouter me gaven tijdens of na trainingen, bevoorradingen bij jullie die ik kreeg op de lange fietstrainingen, babbels die ik kon doen als het nodig was. Iedereen die me daarbuiten nog gesteund heeft in mijn weg naar een Ironman worden bedankt: collega’s, vrienden, ex-FitClassers, ex-klasgenoten, … noem maar op.