EK Ironman 70.3 Wiesbaden

Zondag stond hét hoofddoel van het jaar op het programma: het EK Ironman 70.3 te Wiesbaden (Duitsland). Een sterk bezette wedstrijd, met een mooi, maar heel zwaar parcours. We maakten er een team-event van en dus stonden we met 3 aan de start om zo elkaar te motiveren en te helpen doorheen de voorbereiding en de wedstrijd.

Verslag Wim

Doordat de zwemstart ongeveer 30km van het centrum van Wiesbaden verwijderd was en de 2e wisselzone ook nog eens op een andere plaats in Wiesbaden was dan de finish zelf, was het een heel gedoe om alles georganiseerd te krijgen. Gelukkig waren we op tijd vertrokken vrijdagmorgen om alles in gereedheid te brengen.

Toen we in Wiesbaden aankwamen vielen we achterover van de hitte: 38°. Gelukkig zagen we al snel op het weerbericht dat zondag de temperatuur zou zakken. Zaterdag liepen we dan heel de tijd over en weer tussen de inschrijving, de wisselzones en het hotel. Helaas ook nog een keertje te veel over en weer doordat we alledrie vergeten waren onze helm mee naar de check-in te nemen…

Ondertussen hadden we al wel goed nagedacht hoe we het zondagmorgen voor de start zouden organiseren, dus dat lukte al wel vrij vlot. Om 5u opstaan om meteen om te kleden en te ontbijten en daarna vertrekken om om 7u aan de eerste wisselzone te staan om de laatste details aan de fiets in orde te maken. Daarna rustig naar de start en in spanning wachten op het startschot.

De pro’s startten om 08:00, wij om 08:10. Het was een rolling start, wat wil zeggen dat iedereen volgens de verwachtte zwemtijd in volgorde ging staan om dan in een rustig lopende beweging achter elkaar te starten. Dus geen massastart, maar een geleidelijke start. De tijd werd via de chips opgenomen en doordat iedereen gelijdelijk aan startte, kon je toch redelijk vrij zwemmen.

Ik had moeite met het zwemmen, maar kon toch met een redelijke tijd aankomen in 28:50. Net zoals in Aarschot kwam ik exact gelijk met Ramses uit het water. Ik was nu vooral blij dat ik geen krampen had! Ik was dan 105e overall en 7e in mijn categorie.

In het begin van het fietsen wilde ik goed doorrijden, maar niet forceren. Het zwaarste stuk zou pas na 35km beginnen en daar wou ik pas echt gaan doorrijden. Blijkbaar had Ramses hetzelfde idee en ik bleef hem heel de tijd in het vizier houden. Het was een mooi parcours en vermits ik gespaard bleef van krampen en heel de tijd een goed tempo kon blijven aanhouden, heb ik eens echt kunnen genieten van de wedstrijd. De laatste afdaling was dan nog even kicken met een snelheid tot 81km/u. Ondertussen 1 plaatsje in mijn categorie opgeschoven, nl 6e en 60e overall.

Het lopen bestond uit 4 lussen van een goeie 5km, met de eerste helft bergop en de 2e dan terug bergaf tot aan het keerpunt. De eerste lus ging moeizaam. Na het eerste keerpunt zag ik Wouter naderen. De gas moest dus opengedraaid worden. Dat lukte redelijk, maar na een halve ronde zag ik wel dat Ramses het moeilijk had. Ik kon doorzetten en Wouter zat nog op ongeveer dezelfde afstand van mij. Echter dan kreeg ik het een beetje moeilijker. Wouter kwam snel dichterbij en naar het einde van de derde ronde ging hij erop en erover. Ik had niet meteen een antwoord en moest hem laten gaan. Een halve ronde later ging het bij mij terug goed, maar de aankomst was niet ver meer en Wouter was er praktisch. De schade nog iets of wat kunnen beperken en 2 plaatsen na hem aangekomen. En dus 5e in mijn categorie, 52e overall en nog een aantal prof-atleten achtergelaten en dat op een EK.

Een algemene goed prestatie van heel het team. We liggen alledrie constant dicht bij elkaar. We hadden blijkbaar alledrie ongeveer dezelfde fietstijd en toch hebben we niet samengewerkt. Wouter had mij en Ramses onderweg op de fiets zelfs niet gezien en toch dezelfde tijd. Het was dus een geslaagd weekend met een geslaagd resultaat!

Verslag Wouter

Met een vijftigste plaats in totaal en een zesde in mijn leeftijdsgroep heb ik een prachtig resultaat geboekt op het EK Ironman 70.3 in Wiesbaden. Mijn ploegmaats Ramses en Wim zetten een dito prestatie neer. Lees hieronder het relaas van ons topweekend!

Na de Ironman in Zürich vorig jaar lag het grote doel voor deze zomer op de halve afstand: het EK Ironman 70.3 in Wiesbaden. Vooraf was het voor mij moeilijk om een duidelijk doel voorop te stellen. Twee maanden geleden werd ik immers vader van Niels en zoals vele jonge vaders wist ik vooraf niet wat er allemaal op me af kwam. Trainen werd door omstandigheden erg moeilijk, maar ik had het geluk dat ik door de lange schoolvakantie toch nog een deftige planning kon opstellen waarin ik elke vrije minuut benutte om te trainen. Ik trainde weliswaar wat minder dan voordien, maar ik wilde de goede conditie niet zomaar opgeven.
Dit weekend was het moment daar. Samen met ploegmaats Wim en Ramses trok ik naar het Duitse Wiesbaden, een stadje vlakbij Frankfurt waar de nodige heuvels zijn om er een zware race van te maken.

Da dag voor de wedstrijd was het al een hele planning om ons materiaal op de juiste plaats te krijgen. De wissels lagen namelijk 20 kilometer uit elkaar. Zaterdagavond doken we tijdig in bed om fris genoeg aan de start te staan van het EK.

De wedstrijddag zelf begon in alle vroegte. Om 5u15 ging de wekker om stevig te ontbijten en zo de nodige energie op te slaan voor de wedstrijd. Je voelde de spanning aan de ontbijttafel bij elk van ons. Als je ergens hard voor traint, wil je dat graag verzilveren met een mooi resultaat. We liepen nog eens langs de wisselzonen om alles tot in de puntjes klaar te zetten. In mijn hoofd zat mijn strijdplan klaar. Enkel het startschot ontbrak nog.

Dat volgde om 8u10. Het zwemmen verliep volgens plan. Ik wilde niet te veel in het gewoel zwemmen en was van plan dat gedeelte ontspannen aan te pakken om niet te veel energie te verliezen. Dat liep naar behoren en naar het einde toe kon ik zelfs nog wat versnellen en zo wat volk inhalen. Eens uit het water was het lastig lopen in het zand naar mijn fietszak. Eens omgekleed liep ik naar mijn fiets om zo aan het fietsgedeelte te beginnen.

Ik begon ontspannen te fietsen maar had de hele tijd last van braakneigingen. Ik vermoed dat ik een verkeerde ‘borrel’ heb genomen tijdens het zwemmen. Gelukkig was ik er na een dik uur vanaf. Op de fiets reed ik een deftig tempo en liet niemand voorbij komen. Op de klimmetjes reed ik vrij goed en in de tussenstukken pikte ik steeds aan bij een groepje op de reglementaire afstand van mijn voorligger. Het parcours was erg zwaar en te vergelijken met een lastige Ardennen-klassieker bij ons. Halverwege verloor ik mijn energie-gel. Ik had de tube te vast geplakt op mijn fiets waardoor alles eruit spoot. Ik fietste rond zonder energie en de bevoorrading was nog 20 kilometer. Gelukkig was de tot bij mij gefietste PJ Pennen zo vriendelijk me een gelletje te geven (waarvoor dank PJ). Er ontstond een goede verstandhouding en we fietsten samen een erg sterk tweede stuk. Ondertussen had ik nog steeds mijn sneller zwemmende ploegmaats Wim en Ramses niet gezien. Ik was zelf goed bezig maar dat betekende dat ze ook een sterke wedstrijd afwerkten. Dit gaf me toch motivatie om de jacht te openen. Aangezien we in drie verschillende leeftijdscategorieën zitten, zijn we niet echt concurrenten.

Als een echte prof mochten we bij het inrijden van de tweede wisselzone onze fiets afgeven en begeleidden ze ons naar onze loopzak. Ik trok snel mijn loopschoenen aan en vertrok voor mijn laatste opdracht: een halve marathon lopen. De eerste drie kilometers waren loodzwaar. Ik kwam niet in mijn ritme. Door niet te forceren, kwam ik er geleidelijk aan door. Op het einde van de eerste ronde zag ik Wim en Ramses voor me lopen. Ik controleerde rustig mijn tempo en weinig volk haalde me in. Ik vermoedde dat ik goed bezig was en bleef verstandig eten en drinken. Een klopje op het einde zou te spijtig zijn. Ik kon tot kilometer 19 sterk lopen maar kreeg dan een klein tikje. Ik overleefde dit nog wel tot aan de finish.

Moe maar erg voldaan kwam ik algemeen als 50e over de streep tussen enkele profatleten. In mijn age-group was dit zelfs goed voor een zesde plaats! Ik had hier op voorhand nooit van durven dromen en heb eindelijk die mooie prestatie beet in het Ironman circuit.

Het feest was compleet met Wim op plaats 52e (5e reeks) en Ramses op 62e (6e reeks) op een 1750 vertrekkers en niet te vergeten een heel sterk niveau aangezien het EK was. Graag wil ik de volgers nog bedanken voor de support en de ouders van Ramses die ons dit weekend vergezelden en supporterden!

Verslag Ramses

Deze wedstrijd stond bij mij, en ik denk bij het hele team, met stip aangeduid dit seizoen. We gingen met 3 (Wouter, Wim en mezelf) een weekend naar Wiesbaden om er hopelijk allemaal een mooi resultaat neer te zetten.

Bij aankomst was het enorm warm (38°C) en zelfs losfietsen zorgde voor liters zweetverlies. Alles was er voor ons nieuw en lag ver uit elkaar zodat de dag voor de wedstrijd veel drukker was verlopen dan verwacht/gehoopt.

Zondag racedag.. De wekker ging om 5u15 want de start werd rond 8u10 gegeven. Ik besloot met Wim om vooraan bij de Agegroupers te starten voor het zwemonderdeel. Ondanks het warme water waren wetsuits toegestaan. Het zwemmen verliep vrij goed en ik kwam na 28’50, samen met ploegmaat Wim, uit het water als 16e van mijn agegroup.

Snel wisselen was de boodschap wat ook lukte en dan beginnen aan een loodzware fietsproef. De langste klim hadden we op onze eerste dag al een stuk verkend maar ook de rest van het parcours was heel selectief. Volgens mij Garmin had ik meer dan 1600hm op de 90km fietsen. Tijdens het fietsen had ik een heel goed gevoel. Ik werd ook door weinig mensen ingehaald en als dit dan gebeurde was het meestal in de afdaling. Bergop schakelde ik telkens een tand lichter en maakte ik steeds plaatsen goed.

Na de laatste afdaling werden onze fietsen door medewerkers van Ironman aangepakt en liep er iemand mee naar de zak met het loopgerief. Dit en alle sfeer rondom gecombineerd met een goede fietsproef gaven me een boost voor de halve marathon. Wie zat er opeens naast mij in de wisselzone? Wim natuurlijk! Ook hij had een knappe fietsronde afgelegd!
Tijdens de wissel besloot ik om een beetje te ‘gokken’ en vol met het lopen te starten. De 1e ronde ging dit goed maar nadien kwam er wat verval op. Zowel een heel sterke Wouter als Wim haalden me halverwege het lopen bij. Ik probeerde het tempo terug wat te verhogen maar op kilometer 15 ging het licht bijna uit.. Ik dacht écht dat ik volledig ging wegdraaien.. Dit gevoel had ik nog nooit gehad. De laatste loopkilometers heb ik op karakter en basistempo moeten afleggen. Zo finishte ik als 62e overall en 6e in mijn agegroup.

Vooraf had ik gehoopt op een top10 in de agegroup dus moet ik hier eigenlijk wel tevreden mee zijn al had ik achteraf toch een beetje een dubbel gevoel. Anderzijds is dit nog steeds een deel van het leerproces en als je nooit iets probeert zal er ook nooit een topresultaat komen..
De teamprestatie was wel heel sterk. We hebben alle drie een top6 of top5 in de agegroup en met Wouter en Wim op en rond de 50e plaats keerden we tevreden richting België.
Speciale dank aan mijn ouders die mij en het team het hele weekend begeleid en/of aangemoedigd hebben!
Nu neem ik een weekje vakantie en rust om nadien aan het seizoenseinde te beginnen met een ¼ wedstrijd in Willebroek, de ½ van Damme en eind september de ¼ in Lille. Om dan een (school)jaar naar mijn absolute doel voor 2016 te werken en dat is een Ironman worden…