Einde seizoen met dubbel gevoel

19 september startte ik in ‘Den Halven van Damme’ waar we 2km moesten zwemmen, 90km fietsen en 19km lopen.
Nog nooit deed ik zo laat op het seizoen, wat dit jaar tevens een druk seizoen was, een lange afstandstriatlon. Toch was ik gebrand op een mooi resultaat in mijn voorlaatste wedstrijd en startte met een top10-hoop/ambitie.

Ik had het geluk dat ik de avond voordien kon blijven logeren bij iemand in Wenduine zodat ik toch een iets langere nachtrust had en relax naar de start kon gaan.
Het water was ijskoud. De dagen voordien werd er gewaarschuwd dat de zwemproef misschien ingekort kon worden maar het was nog 15°C dus bleef dit alsnog op 2km. Ik legde me vooraan om proberen mee te zijn met de top20 zwemmers. Al na enkele 100m zag ik dat ik in een achtervolgende groep op de kopgroep lag, met daarbij Hannes Vandermoere (vice belgisch kampioen op deze afstand). Voor mij zwom een atleet een ideaal tempo om te volgen in de voeten en zo kon ik relatief makkelijk een goed constant tempo aanhouden. Zijn versnellingen kon ik volgen en kroop zo, buiten mijn verwachtingen met de top10 uit het water. Dan 90km proberen vlammen in Damme. Er waren 3 ronden van 30km en ik besloot meteen om mijn eigen tempo te rijden en te doseren. Ik moest 2x een atleet laten gaan die iets sneller reed maar wou me nog niet volledig opbranden. De wind kwam ook ronde per ronde zwaarder opzetten wat het allemaal zwaarder maakte. Ik maakte ook tijdens het fietsen wat plaatsen goed en begon te denken dat ik mijn top10 ging halen.

Eens weer in de wisselzone stonden er nog verdacht weinig fietsen en hoorde ik dat ik als 5de aan het lopen begon. Achter mij was één groot gat dus ik moest enkel naar voren kijken. Ik merkte op de 5km rechtdoorlopen langs het kanaal dat ik stilletjes aan naderde op de voorliggende atleten. Zo begon ik me van een mooie top5 plaats te verzekeren. Pas op km 16-17 kwam er iemand bij mij lopen, en we haalden samen een andere atleet in. Die pikte ook aan zodat we met 3 liepen. Ik versnelde en de ingehaalde atleet loste meteen, de andere niet. Zo heb ik het tempo nog in 2 snokken de hoogte ingetrokken en met de laatste bocht in zicht all out gegaan. Zo schudde ik ook de andere af en bleek ik 3de triatleet te zijn. Ik in de wolken met mijn finish van 4u09’37’’ en een eerste podium op de halve afstand. Jammer genoeg te vroeg victorie gekraaid want in wave 3 startte Kurt Wittemans die uiteindelijk 13 seconden sneller bleek te zijn. Begrijpen wie begrijpen kan dat hij in een latere wave startte?! Zo werd ik uiteindelijk 4de waar ik nog steeds tevreden mee ben. Al knaagt het wel enorm dat ik op die manier naast het podium val want met het lopen heb ik echt niet geforceerd en me gefocust op de atleten voor mij. Ik had een superdag en ben zeker dat ik op het podium stond indien we in dezelfde wave gestart waren.. (ik liep nu al 2’ sneller dan hem..). Ach dat is ook sport..

De triatlon in de Lilse Bergen zou de echte afsluiter moeten worden met de hoop op een mooie top10 notering. Voor de start bleek er een probleem met mijn voorband te zijn, dus spurtje naar de auto getrokken, pomp gaan halen en proberen herstellen. Dit leek ook te lukken en ik legde een goed zwemnummer af met een 8e positie in een achtervolgende groep.

Fiets nemen en proberen knallen, al was dit laatste letterlijk gebeurd.. Voorband ontploft en einde van de race alsook van dit seizoen. Jammer want er zat nog een mooie wedstrijd in! Nu worden er 3 weken rust ingelast en dan start er 1 lange weg naar mijn enige hoofddoel dit jaar, IRONMAN MAASTRICHT!