Hel van Kasterlee

Reeds 12 jaar geleden werd in Kasterlee een wedstrijd opgericht met 15 km lopen, 105km mountainbiken en als dessert 30 km lopen. Ik was op dat moment 16 jaar en wist dat ik er ooit eens aan de start zou staan. 12 jaar later was het zo ver en mocht ik van start gaan in ‘de hel van Kasterlee’.

In functie van mijn Ironman in Zurich wilde ik graag starten in de hel. Samen met trainer Michel stippelde ik een weg uit richting Zurich en werd de hel in dit programma opgenomen. Aangezien de trainingen voor Zurich voorrang kregen, waren mijn trainingen niet gericht op de hel. Een pijnlijke pees wilde nog roet in het eten gooien, maar sportkiné Paul Van Loon zette een supertape zodat ik geen pijn zou hebben.

De hele week voor de wedstrijd was ik voordien en controleerde voortdurend de weersvoorspellingen. Ondanks dat ik niet goed wist wat ik moest verwachten, was er wel een spanning omdat ik de wedstrijd sowieso tot een (goed) einde wilde brengen. Ondanks het louter een voorbereiding naar Zurich was, wilde ik gewoon goed zijn en een mooie uitslag neerzetten.

Samen met Wim zakte ik ’s ochtends om 7u af naar Kasterlee. Wim heeft met de hele dag voorzien van goede begeleiding, geen overbodige luxe. Om 8u ’s ochtends startte de wedstrijd, het was nog donker. De eerste run over 15 km verliep vrij vlot, al verschoot ik enorm van de snelle looptijden van de andere deelnemers. Wetende wat nog zou komen, wilde ik nog niet tegen mijn limiet lopen (wat sommigen volgens mij wel deden). Ik durfde echter niet ten volle gaan en versnellen omwille van schrik voor enorm verval later in de wedstrijd. Ik kwam pas als 80^e van de 280 starters in de wisselzone aan.

Snel mijn helm opzetten en we konden aan het 2^e onderdeel beginnen, de 105 kilometer op de mountainbike (5 x route van 21 km). Het parcours liep over brede weiden, wat door de wind totaal mijn ding niet was. Omwille van het droge weer, was het overal vrij snel rijden. Ik moet toegeven dat ik hier gewoonweg te kort kwam, ik heb te weinig power om op dergelijke stukken een hoog temopo te blijven rijden. Er waren maar zeer weinig technische stukken zodat ik weinig voordeel kon halen uit mijn ervaring in het moutainbiken. Ik sloot telkens aan bij wat sterke mannen en kon zo telkens opschuiven naar andere groepen. Natuurlijk deed ik in de groepen ook telkenmale mijn werk en dus het nodige kopwerk. Ondertussen kreeg ik van Wim geregeld mijn sponser sportfoods voeding want in een wedstrijd van 8u moet je constant bezig zijn met je drank en voeding, anders is dit niet houdbaar. Gelukkig was mijn 29 Granville in super vorm en gaf deze fiets veel extra comfort. Enkel de laatste ronde voelde ik iets dat niet goed in mijn ketting. Ik had het vermoeden van een losse schakel en durfde geen extra kracht te zetten. Bij nazicht hiervan na de wedstrijd bleek dat 1 schakel voor de helft door was, een voortijdig einde van de race is dus net vermeden!

Na meer dan 5u30 wedstrijd kwam  ik rond een 25^e positieie aan en begon aan het laatste gedeelte van de wedstrijd, 30 kilometer lopen. Ondertussen mocht Wim mij komen vervoegen en bijstaan in de eind run. Alles liep nog steeds zoals gepland en een plaats bij de 1^e 20 was op dat moment nog haalbaar. De eerste 15 kilometer van de eind run verliepen, mede door de steun van Wim, vrij vlot. De laatste 15 kilometer vergingen met echter slechter, mijn benen blokkeerden volledig. Het tempo zakte enorm terug en het slot werd bijzonder zwaar.  De laatste kilometers van de wedstrijd zag ik enorm af, het was een gevecht met mezelf om niet over te schakelen naar een wandeltempo. Mijn tempo zakte naar 10 kilometer/uur en de regen viel met bakken uit de lucht, doch ik beet op mijn tanden. De hel was aangebroken en ik moest zou volhouden. Mentaal was het heel erg zwaar toen er enkele andere deelnemers mij begonnen in te halen. Ondanks ook hij het zeer koud had, bleef Wim mij aanmoedigen.

In iets minder dan 8uur mocht ik als 25^e over de rode loper de sporthal binnen lopen. Een heerlijk gevoel, moeilijk te beschrijven. Iedere deelnemer die hier de finisch haalt, levert een uitzonderlijke prestatie. Voor mij was dit in ieder geval een van de zwaarste uitdagingen uit mijn sportieve carrière.

Besluit:

–          De eerste 15km lopen liep iedereen echt heel snel (of misschien ik te traag);

–          Bij het fietsen op dergelijk parcours en in dergelijke omstandigheden kom ik power tekort;

–          Om mijn looptempo te kunnen behouden in de eind run, had ik onvoldoende loopkilometers op voorhand;

–          Aangezien mijn voorbereidingen niet specifiek voor deze wedstrijd waren gericht, is dit niet verwonderlijk.

Ik weet wel heel zeker dat ik ooit terug kom naar Kasterlee met een specifieke voorbereiding voor deze wedstrijd en dat er dan veel meer in zit. Voorlopig zit ik goed op schema voor Zurich en heb ik echt genoten van deze unieke ervaring. Graag wil ik Wim nog bedanken om mij heel de dag bij te staan tijdens deze wedstrijd van bijna 8u. Nu even uitrusten en dan weer enkele stappen verder zetten naar die Ironman !

Uitslag http://uitslagen.3athlon.be/pdffiles/2013/kasterlee2013/kasterlee2013_scratch.pdf