CyCo Endurance Team
20km Brussel
De 20km van Brussel, een leuke wedstrijd met een super sfeer, maar op een loodzwaar parcours. Telkens weer onderschatte ik dit parcours en haalde ik hier nog nooit het verhoopte tempo.
Vorig jaar moest ik ook al na 5km de wedstrijd staken omwille van een kuitblessure. Dit jaar verliep de voorbereiding dan weer alles behalve volgens plan. 2 scheenbeenvliesontstekingen, shouderontsteking, gebroken heiligbeen door botsing met de fiets tegen een hert,… Hoe gek kan je het bedenken (ik had ook nog een kat overreden met de fiets, maar dat was voor mij wel zonder gevolgen gebleven)?
De trainingen gingen de laatste maand wel goed, maar die scheenbeenvliesontstekingen bleven pijn doen en ik moest meermaals per dag ijs leggen en masseren om dit onder controle te houden. Ik vertrok dus met een wat bang hartje naar Brussel. Het doel was echter om toch maar voluit te gaan en te zien hoe lang de benen het zouden uithouden. en ze hielden het tot het einde vol 🙂
Het meest optimistische doel was een tempo van 3:35/km en het backup tempo was 3:45/km. Dat zou dan respectievelijk op 1:11:40 uitkomen en 1:15:00. De start ging vlot, alhoewel er dan weer altijd een aantal onnozele slakken zijn die wat in de weg gaan lopen en die extra energie kosten om ze te passeren.! Soit, ik begon aan 3:25 en enkele kilometers later zat ik op een vast tempo van 3:33. Er vormde zich ook een groepje van een vijftal man zodat het tempo goed behouden kon blijven en we elkaar vooruit stuwden. Aan km 10 zat ik op 35 minuten, dus dat zat perfect op schema. De benen begonnen dan wel al wat last te krijgen van het zware parcours en ik vreesde al dat ik het tempo niet zou kunnen houden. Het waren nog enkele zware kilometers, maar tot km 17 zat ik nog steeds op een tempo van 3:34/km.
Vanaf km 17 komt dan helaas nog het zwaarste stuk en een dikke anderhalve km klimwerk stond voor ons klaar. Mijn tempo zakte zoals verwacht, maar ik viel niet stil. Na de klim zat ik nog op een tempo van 3:36/km en dus en secondje trager dan het doel, maar daar kon ik zeker mee leven 🙂
Tevreden, maar wel moegestreden kwam ik aan op 1:11:35 en een 60e plaats van ong. 40.000 deelnemers (en weinig last van de schenen)!
Ferm gedaan Wim , hopelijk gelanceerd voor een langere tijd zonder blessure’s !!
‘t is te hopen, nu jij nog! 🙂
… en dan nog de energie overgehouden om dit verslag te schrijven ! Vraagje : monitor je ook je hartritme ? Ikzelf blijk als snel in het hoogste niveau terecht te komen, nl de sprint (is in mijn geval > 160 bpm). Maar trager lopen komt me erg onnatuurlijk en onprettig over.
Enkel op training gebruik ik de hartslagmeter. Op wedstrijd niet, want dan is die toch de hoog.
Als je hartslag op wedstrijd zo omhoog gaat is dat niet zo’n probleem. Als je dat op training hebt, zou ik toch proberen die laag te houden…